Xmas to New Year's, final countdown.
Τώρα στο τηλέφωνο μου λες χωρίσαμε...
Ετσι το πήρες, έτσι το λες.
Μου λες πως εγώ έφυγα.
πως εγώ άνοιξα την πόρτα και βγήκα.
Κι έβαλα τόση απόσταση ανάμεσά μας...
Σε παράτησα?
Οχι βέβαια!
Εγώ δεν σε χώρισα,
Είμαι ακόμη εκεί!
Κι αυτό σου έλεγα, περιμένω το βήμα σου.
Δεν θα το κάνεις, μου λες.
Δηλαδή...
Δε θα σ’εχω να κοιμάσαι τα ίδια όνειρα στο προσκεφάλι μου,
δε θα σ’έχω να ξυπνάς γεμάτος φιλιά να μου δώσεις,
δε θα είσαι να βουρκώνεις μη μας πάρει ο δρόμος και μας χάσεις,
δε θα είσαι παρά αυτός που με χώρισε.
Κι αν δεν συμφωνήσω, μπορώ να κρατήσω το μισό?
Εσύ χώρισες, εσύ ΜΕ χώρισες.
Εγώ είμαι ακόμη εκεί!
Στο «Εμείς».
Που υπήρχε και για τους δύο.
Το «τέλος» όμως υπάρχει μόνο από τον έναν.
Ισχύει?
Εγγύηση? ...
Εληξε ε?
Δεν κατάλαβες λοιπόν μία από το γιατί και πώς άνοιξα την πόρτα.
Για να τρέξεις ξωπίσω μου ηλίθιε!
Αυτό ήταν το θέμα!
Και τώρα πιάνεσαι, και σε βολεύει κιόλας να μου πετάς τη λάσπη...
Να χωρίσουμε? Μαζί σου!
(Αντε ... κι εσύ κι η αδερφή σου, τέλος πάντων!)
Ελα να μου πεις τα βήματα.
Να μην σε σκέφτομαι πια?
Να μη θυμάμαι τα λακκάκια σου?
Να μην περιμένω τον ήχο απ’τα κλειδιά σου όταν μπαίνεις στο σπίτι, έτσι κι αφαιρεθώ λίγο?
Να μην κοιτάζω το τηλέφωνο, ξέροντας κάθε φορά που ΔΕΝ χτυπάει, ότι είσαι εσύ?
Να μη γεμίζω προσμονή όσο θα με γδέρνει ο χρόνος?
Nα μην είμαι ολόκληρη μια προσμονή? Πως θα μπεις και...
Κάνε με...
Κι αν με καταφέρεις, μέσα!
Ν’απομακρυνθώ, να σταματήσω.
Να συνηθίσω στην παράλληλη τροχιά.
Να νυχοπατώ μην πέσω πάνω σου έξω.
Να σβήσω όρκους (χα!), να πετάξω πράγματα.
Να μην σε κάνω να ντρέπεσαι που κάποτε υπήρξε ένα «εμείς».
Και μετά?
(παύση...)
Θα με καταφέρεις?
Καλά, φεύγοντας εσύ, τώρα, έτσι, που σου έλυσα και τα χέρια, ξέρω. Να κι αν σε χωρίζω κι εγώ πίσω, να κι αν δεν...
Η απόφαση ήταν δική σου (όπως και τόσες άλλες!), μη μου τα πουλάς εμένα αυτά!
Αλλά άντε, να στη χαρίσω.
Δεν προλαβαίνω να συν-αποφασίσω, μα να τη δεχτώ την απόφαση.
(Λες και δέχομαι παραίτηση από τη θέση Βασιλέα που σε είχα...)
Το ότι όμως πληρώνω εγώ μόνο, γράφεται στα πρακτικά?
Το καταλαβαίνει κανείς?
Εστω, για το ονόρε, θα μου το κρατήσεις το «πληρώνω» μου αυτό τρυφερά?
Οχι να το μαζέψεις, δε μαζεύεται. Βέλος που έφυγε είναι.
Ν’αστοχήσει?
Μα τι λες, μ’έστηνες στόχο τόσο καιρό!
Αν τον βρήκε?
Ψάξε λίγο μες τα αίματα, κάτι μπορεί να φανεί.
Α ρε αχάριστε, δεν ξέρεις ότι ο μόνος αληθινός χωρισμός είναι η λήθη, κι όχι το φευγιό...
Feel like making love/ Kid Rock (/Bad Company)
Aphrodite said... in doncat, 20.06.06, post "Δύο ερωτικά δωμάτια", 18.06.06
