Απ'την Ψευδαίσθηση στο Μήνυμα...

Η μυρωδιά του φρεσκοπλυμένου σώματος, λίγο δροσερό αποσμητικό, το σαμπουάν και το μαλακτικό στο ρούχο είναι υπέρ-αρκετά για κατακαλόκαιρο. Ηδη νοτίζεις την ατμόσφαιρα γύρω σου με την παρουσία σου. Και αιχμαλωτίζεις απλώς με την υγρασία της ανάσας σου, δε θέλει πολλά. Είναι τόσο εύκολο το να το μπουκώσεις το θέμα, και να πηγαίνει πρώτα η βαριά κουστωδία από μυρωδιές και μετά εσύ...

Enough.

Less is more.

Your body scent is more than enough.

Παρ’όλ’αυτά, το να ψωνίζω ένα άρωμα αυτήν ακριβώς την εποχή, είναι σα να σταμπάρω το συγκεκριμένο καλοκαίρι στο μυαλό μου. Σαν αγελάδα που αυτομαρκάρεται με πυρωμένο σίδερο. Κι έτσι κάθε φορά που το φοράω όταν φθινοπωριάσει, μου σκάει αμπούλες με τις διακοπές μου σε πλήρη ανάπτυξη. Οσο καλές, κακές, περίεργες, τεμπέλικες, εργασιόπληκτες, ερωτικές ή ζαμανφού ήταν. Μαζί και τους ανθρώπους που ήμουν μαζί, τα μέρη, τις στιγμές...

Αρωμα, μια χρονοκάψουλα σε spray.

Ετσι για φέτος, αφού ζαλίστηκα στα beauty counters με ένα κάρο δοκιμαστικά, κατέληξα στο Stella in 2. Μου θυμίζει κάτι parties που δεν θες να πας, αλλά ξεκινάς ανόρεχτα από υποχρέωση. Μόλις όμως περάσεις την πόρτα ξέρεις ότι δεν πρόκειται να στη σπάσει κανείς, ότι θα περάσεις τέλεια, ότι θα χορεύεις όλο το βράδυ και θα περπατάς στο γυρισμό πάνω σε συννεφάκια. Ναι, δε θα γυρίσεις με αυτοκίνητο, η παρέα θα λιγοστέψει στους εξής δύο και θα περπατάτε σε ολόφωτη, νυσταγμένη πόλη σκασμένοι στα γέλια και μιλώντας για το πώς περνούσατε παιδιά τα καλοκαίρια στην εξοχή.

Εψαξα να βρω τη διαφήμισή του και μπήκα στις ανελέητες κοσμικές (όπως cosmos, όχι όπως Ιακχος...) σκουληκότρυπες από λινκ σε λινκ. Τωρινά, παλιότερα, γνωστά, άγνωστα... Ζαλίστηκα. Ξαναείδα τι παραγωγάρα είχε πέσει πίσω από τη Μαντόννα κυρίως για τη σειρά ρούχων της στα H&M, και (μικρότερη) για της Kylie... Η την διαφήμιση του πρώτου αρώματος της Stella McCartney, που όφειλε ως μεγαθήριο μόδας να είναι τουλάχιστον Μagnifique! Και καπάκι compilations της μεγα-βιομηχανίας αρωμάτων (της Chanel είναι από μόνο του εποποιία!). Βλέποντας ενδιάμεσα κι ένα κάρο ντεφιλέ και το υλικό που παραθέτουν γνωστοί οίκοι. Τι να πω, απόλυτος θαυμασμός γι' αυτές τις bigger than life εμπνεύσεις. Αλλά κι αναλογιζόμουν: Τι δίνουν πίσω?

Δλδ πέραν της εικόνας, τι δίνουν για το κοινό καλό. Και τότε είδα και το βίντεο της Stella για την PETA και την κακοποίηση και την δολοφονία των ζώων, μόνο και μόνο για τη χρήση της γούνας τους στη μόδα. Με την κάθε αγορά μας δεν αποκτούμε μόνο κομματάκια από το όνειρό μας, αλλά ψηφίζουμε κάποια Πιστεύω. Τα οποία τα έχουν κεφαλαιοποιήσει κι από αυτά βγάζουν το παντεσπάνι τους. Αλλά τουλάχιστον αξίζει τον κόπο αν στηλώνουν τα πόδια και λένε «Αρκετά!» σε κάτι, ή φιλανθρωπεύουν, έστω κι αν είναι απλή κίνηση εντυπωσιασμού που θα τους ξαναποφέρει κέρδη. Δεν έχει σημασία. Κάποιοι οφελούνται, που δεν θα είχαν χρηματοδότηση αλλιώς.

Οχι μόνο image και παραμύθι λοιπόν. Κάποιο μήνυμα, κάποιος στόχος.

Δεν ξέρω, κάτι άρχισε να μυρίζει ακόμη πιο όμορφα στο καινούριο μου άρωμα, μόνο και μόνο στη σκέψη ότι η δημιουργός του λέει τόσα χρόνια: «Fur is murder!».

Σαν να αναπνέει το δέρμα επιτέλους κάτω από το design...