"2 = Ο Καημός της Ενωσης"

(1+1) x (2:2)= Luv

" Ο καημός της ένωσης. Το ένα να γίνει δύο. Και επίσης η συμφιλίωση με τις δυο μας φύσεις. Σκληρότητα - ευθραυστότητα, αρσενικό - θηλυκό, υλικό και πνευματικό μας μέρος κ.ο.κ. STOP. Καταπιέζονται τα αγόρια μεγαλώνοντας «να γίνουν άντρες». Υπάρχει στην εκπαίδευση ενός αγοριού μια «στιγμή ρήξης», που λένε κι οι θεωρητικοί, με την ανθρώπινη φύση του - τότε που το περιβάλλον του αρχίζει και του υπενθυμίζει συνέχεια πως ό,τι δεν αρμόζει στο αρσενικό είναι θηλυκό. Δηλαδή ένα μέρος της φύσης του, αυτό που έχουμε μάθει να λέμε «η ευαισθησία του», πρέπει να κοπεί, γιατί κατηγορείται ως θηλυκό. Στη γυναίκα δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Μπορεί να της κόβει το περιβάλλον κοινωνικές δυνατότητες, αλλά στη φύση της δεν επεμβαίνει. Ενώ τα αγόρια υφίστανται τρομερή καταπίεση. STOP. Εκπαιδευτήριον σεξ. Ο άντρας όπως πάει να ουρήσει, έτσι πάει και να γαμίσει. Οσο κι αν έχουν αλλάξει τα πράγματα, το κορίτσι δεν πάει να πληρώσει για να έχει ή για να μάθει σεξ. Δεν πάει στο μπουρδέλο. Το αγόρι πάει. Εκπαιδεύεται από μικρός να διαχωρίζει το σεξ από τον έρωτα. Κι εκεί δημιουργείται ένα μεγάλο ρήγμα ανάμεσα στα δύο φύλα, εκεί οφείλεται πολύ το πρόβλημα επαφής που έχουν. Γιατί έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο σεξ. STOP. Η παράκρουση της ιδέας της γυναίκας. Η φαντασίωση. Το μυστήριο, το θάμβος, ο φόβος της γυναίκας που κουβαλάει μέσα του ο άντρας, η εξάρτηση. Σαν να ζωντανεύει μια φαντασίωση που είναι έλξη και τρόμος μαζί. STOP. «Δεν θέλει δύναμη. Σπρώξε μαλακά». Αυτό είναι κάτι που απαντάει σε πολλές σκηνές του έργου. Οτι, παιδιά, στοπ, όχι δύναμη. Μαλακά. Μόνο έτσι μπορεί κάτι να βρεθεί, ν' ανοίξει μια πόρτα. Αλλιώς, απ' ό,τι φαίνεται, δεν γίνεται τίποτα με την πολλή δύναμη, με την πίεση. Μη τη χώνεις τη σχέση σου, μην τη χώνεις την καριέρα σου, μην το κυνηγάς το κέρδος μ' αυτόν τον τρόπο. Χαλάρωσε λίγο. Προσπάθησε να είσαι σε μια ήρεμη εγρήγορση με τη στιγμή των πραγμάτων - γιατί φεύγουν οι στιγμές. Κι εγώ ο ίδιος είμαι σε μια στιγμή που λέω «κάτσε, κάτσε. Πάρ' το αλλιώς λιγάκι, να δούμε τι γίνεται». Δεν ξέρω, δεν έχω απάντηση. Υποψιάζομαι μόνο ότι η δυτική επιθετικότητα είναι μια χρεοκοπημένη ιστορία."

Δημήτρης Παπαϊωάννου, "2", Παλλάς. Από συνέντευξή του στην Καθημερινή, του Βασίλη Αγγελικόπουλου