Κακή μέρα για σχέδια...

Plastic Dreams / Jaydee '93


Στο χρώσταγα... Να σε πάρω και να βγούμε έξω, καθημερινή, που πάντα πήζω και γυρνάω πολύ αργά. Που έρχομαι και κουβαλάω μπουρίνι, έτοιμο να σε κόψει κομματάκια, απλώς για να ξεθυμάνει λίγο. Κι αν έχεις κάνει προσπάθεια, κάνα μαγείρεμα, λίγο συγύρισμα, ακόμη χειρότερα. Λυσσομανάω με την πρώτη αφορμή. «Δεν ξέρεις!» (λες και δεν έχεις δουλέψει ποτέ), «Δεν καταλαβαίνεις τι τραβάω!» (λες και δεν έχεις τη γαμημένη γυναικεία διαίσθηση), «Με πιέζεις με το που μπήκα!» (ενώ όλο κι όλο που έκανες ήταν να πεις καλησπέρα...).

Είπα πως σήμερα θα στο ξεπληρώσω και φτιαχνόμουν με την ιδέα από το μεσημέρι στο γραφείο. Εκατσε καλά η φάση, μια και ήξερα ότι θα τελείωνες τις συνεδρίες νωρίς. Κι εγώ χωρίς να το ξέρεις, ακύρωσα meeting με τον ξένο Γενικό Γαμάουα γιατί δεν είχα όρεξη ν’ακούω αγγλικά με γιαπωνέζικες λέξεις. Αλλο ένα “Gooodeveninnn deal Collleeennn, whel al we goinnn toοoni?” και θα τον βάραγα.

Ασε που είχα κι όρεξη για πολύ σεξ σήμερα. Κάποια στιγμή το σάπιζα στην Αττική οδό και βάζει Plastic Dreams. Φλασιά. Εσύ, εγώ, γλωσσόφιλα στην πίστα πάνω, το χέρι μου μες το τζην σου... Τούρμπο στο δευτερόλεπτο, κι αν δεν έβλεπα το μπατσικό μπροστά, μη σου πω πώς θα έφτανα στον πελάτη.

Σου πήρα και λουλούδια. Ο ανθοπώλης μου έκλεισε και το μάτι: «Κόκκινα τριαντάφυλλα! Το πάθος για το ταίρι σας, ναι? Αχ ο έρωτας δεν κρύβεται!» Τι λες μωρ’μαλάκα κι εσύ... Πάντως σου άρεσαν πολύ. Είχες καιρό να με φιλήσεις έτσι. Ξέρω, φταίω, τόσον καιρό τα πεταχτά φιλάκια-χασμουρητό ήταν μάλλον η πληρωμή μου για να είμαι τόσο τέρας...

Τώρα σε είχα στο ταξί. Το κάλεσα να πάμε κέντρο, γιατί με αυτοκίνητο θα τα έπαιρνα τόσο με το παρκάρισμα, που θα έχανα κάθε διάθεση, και θα μου ξαναγύρναγαν τα νεύρα στο τριπλάσιο. Πόσο καιρό είχαμε να κάτσουμε στο πίσω κάθισμα οι δυό μας... Σε πήρα αγκαλιά και με χαζομαρίτσες από αυτές που ξέρω ότι σ’αρέσουν σου έγλειφα το αυτί. Ξεκινούσα παιχνίδι, μια βραδυά χάρισμα...

Βάφτηκες όμορφα, μύριζες τόσο sexy... Μμμ.. Η φούστα που μ’άρεσε - γιατί σηκωνόταν εύκολα. Ελαμπαν τα μάτια σου. Γέλαγες μωρό μου, μου έλεγες όλο «Οχι μη!» και σιαζόσουν τάχα μου, όσο σε πιπίλαγα στο λαιμό και έχωνα το χέρι μες τη μπλούζα σου. Του ταρίφα του είχαν πεταχτεί τα μάτια έξω, κι αυτό το έκανε ακόμη πιο αστείο, ακόμη πιο δυνατό....

Λίγο πριν φτάσουμε στο εστιατόριο, μου’ρχόταν να του πω: «Και τώρα γύρνα μας πίσω!». Είχα φτιαχτεί κανονικά. Ηθελα να πάρω τα βυζιά σου στα χέρια μου, να νοιώσω το βάρος τους και να στα δαγκώσω μέχρι να σκούξεις. Και να πάρω και τα χέρια σου να στα βάλω στα δικά μου βυζιά, να δούμε ποιά απ’τις δυό μας θα έσκουζε περισσότερο... Τέσσερα στρογγυλά και απαλά βυζιά για χάδια και σκαμπίλια. Πολλά σκαμπίλια. Και γλειψιές. Και μετά...

Αι στο διάβολο, στην είχα τάξει τη βραδυά. Επρεπε να την αποτελειώσω. Μέχρι και σινεμά μεταμεσονύκτιο θα σε πήγαινα, και μετά clubbing. Δεν πειράζει, θα μου το ξεπλήρωνες διπλά. Να σου κάνω το τραπέζι, να μου κάνεις το κρεβάτι. Αντε, φτάσαμε! Ευτυχώς είχε πολύ κρύο και πάγωσαν τα μάγουλά μου βγαίνοντας απ’το ταξί. Συνήλθα λίγο.

Κακή μέρα για σχέδια όταν είσαι μες την καύλα...