Το Παχνίδι Των 5, Νούμερο ΤΡΙΑ:
Συνεχίζοντας το Παιχνίδι των 5, που βρίσκονται ως Ενα, Δύο και... Δυόμισυ στo blog μου Aphrodite Comments, πάμε στο τρίτο πράγμα, κάτι μαύρο (ή μάλλον πράσινο!) και τσουχτερό...
ΖΗΛΕΙΑ.
Οχι όποια κι όποια, την σεξουαλική Ζήλεια... Καμμία σχέση με την καθώς πρέπει ζήλεια: θέλω την ίδια κούκλα / στολή μπαλλαρίνας / κούρσα / προαγωγή / ζωή. Τα χρήματα, την εξουσία, τη δύναμη... Ισα-ίσα είμαι σαν teddy-bear αγκαλιάς σε όλα αυτά, θέλω να περνούν καλά οι γύρω μου, ΟΛΟΙ οι γύρω μου. Να έχουν όλα όσα ποθεί η καρδιά τους, να εκπληρώνονται τα όνειρά τους. Πήρε ο κολλητός βίλλα στη γυναίκα του, πήρε η γυναίκα του το τρίτο της διδακτορικό, πήρε ο διδάκτωρ την έδρα και πάει για βουλευτής? ΖΗΤΩ! Τους χαίρομαι ειλικρινά όλους. Πάντα οι χαρές τους πρώτες!
Είμαι χορτάτη απ’όλα. Για την ακρίβεια, μάλλον γεννήθηκα χορτασμένη, γιατί φυσικά δεν είχα το χρυσό κουτάλι στο στόμα, ούτε ήμουν αυτάρκης με τα λίγα. Απλώς... δεν τα λιμπίστηκα τα διάφορα για μένα. Ανωτέρου. Κι ευτυχώς, μεγάλο δώρο, από κοψιά, μέσα γιορτή για όσους αγαπώ (κι όσους δεν γνωρίζω ακόμη για να αγαπήσω!) Κι όχι άδωρο, από άποψη δλδ, αλλά μέσα μου να βράζω.
Εκτός....
Εκτός από τον έναν και μοναδικό απορρυθμιστικό παράγοντα. Που με κολλάει στον τοίχο και με αρχίζει με μπαλντά: την σεξουαλική ζήλεια. Μου ξυπνάει όταν είμαι με κάποιον και το Πάθος μου έχει χτυπήσει στρατόσφαιρα. Κι όσο πιο ερωτευμένη, τόσο πιο άγρια. Εκεί που τα μάτια μου πετάνε καρδούλες, κάποια στιγμή (και νωρίς να πάρει!) πάω να κοιμηθώ ένα βράδυ κι είμαι άρρωστη. Το τέρας μου κατακαίει, κατακρεουργεί, κατασπαράζει. Γκραν γκινιόλ οι σάρκες μου πεταμένες παντού και να πνίγομαι με ό,τι έχει ξεστομίσει ερωτευμένη ζηλιάρα γυναίκα σε όλους τους αιώνες. Να γκρεμίσω τον κόσμο και να τον θάψω και Αυτόν στα ερείπια!
Με σιχαίνομαι όταν ζηλεύω έτσι, υποφέρω που κατεβαίνω τόσο χαμηλά στα μάτια μου. Ειδικά από τη στιγμή που είμαι χαρά θεού σε όλα τα άλλα. Αυτό όμως... Και από κει κι ύστερα, όλα τα ορίζει η Κυρία! Δύσκολα ηρεμώ, κι ακόμη πιο δύσκολα ξεχνιέμαι. Οπότε αν κάποια στιγμή ξυπνήσω ένα πρωί και η Κυρία έχει φύγει, πα' να πει πως τελείωσε με τον Αλλον. Πριν καν το πάρω πρέφα στην καρδιά μου, ταφόπλακα. Κι έτσι περίπου μου τελείωσε κι ένας τεράστιος πολύχρονος, δαιδαλώδης και θυελλώδης έρωτας. Ηταν τόσο ηλίθια αυτά που έκανε, που η Ζήλεια μου απλώς έσκασε στα γέλια κάποια στιγμή και... αυτά.
Δε νομίζω πάντως πως θα μπορέσω ποτέ να το χειριστώ το ζήτημα. Ω, καλά, τη συμπεριφορά βεβαίως, ο άλλος δεν παίρνει πρέφα μία. Είπαμε, ανωτέρου. Από άποψη όμως, μην το πάρει και πάνω του. Πφ! Από μέσα όμως... Ξέρετε εσείς. Κολασμένη κόλαση!
Και τραγουδάκι-βιντεάκι βάζω κάτι για όταν είμαι στα σχετικά συγκαλά μου με τη Ζήλεια. Οταν είμαι στα Τάρταρα, δεν θέλετε να ξέρετε...
Never Win Fischerspooner
I don‘t need to need you
Tell me what to do / Tell me what to say
Don‘t you wanna help me
Tell me what to do / Help me find a way
If I was not me / I would hate me too
Just like you do
I don‘t need to need you / Tell me what to do
Tell me what to say
It‘s all made worse by a simple scheme
You‘re slipping away from me
Can‘t decide sometimes if it‘s worth the point
The point is the struggle, insecurity
Hopefully, you make no mistake
If you learn from what you‘ve got to take
Good or bad, it‘s all gonna add up in the end but,
You can never win.
And it‘s the desperation to hold on to
Something that can‘t be held on to
So, Don‘t waste your time filling up my words
Don‘t tell me why, assume the worst.
Hopefully, you make no mistake
If you learn from what you‘ve got to take
Good or bad, it‘s all gonna add up in the end but,
You can never win.
Don‘t thank me, Don‘t tell me how,
Don‘t break me down, Don‘t help me make it.
I don‘t need to need you
ΖΗΛΕΙΑ.
Οχι όποια κι όποια, την σεξουαλική Ζήλεια... Καμμία σχέση με την καθώς πρέπει ζήλεια: θέλω την ίδια κούκλα / στολή μπαλλαρίνας / κούρσα / προαγωγή / ζωή. Τα χρήματα, την εξουσία, τη δύναμη... Ισα-ίσα είμαι σαν teddy-bear αγκαλιάς σε όλα αυτά, θέλω να περνούν καλά οι γύρω μου, ΟΛΟΙ οι γύρω μου. Να έχουν όλα όσα ποθεί η καρδιά τους, να εκπληρώνονται τα όνειρά τους. Πήρε ο κολλητός βίλλα στη γυναίκα του, πήρε η γυναίκα του το τρίτο της διδακτορικό, πήρε ο διδάκτωρ την έδρα και πάει για βουλευτής? ΖΗΤΩ! Τους χαίρομαι ειλικρινά όλους. Πάντα οι χαρές τους πρώτες!
Είμαι χορτάτη απ’όλα. Για την ακρίβεια, μάλλον γεννήθηκα χορτασμένη, γιατί φυσικά δεν είχα το χρυσό κουτάλι στο στόμα, ούτε ήμουν αυτάρκης με τα λίγα. Απλώς... δεν τα λιμπίστηκα τα διάφορα για μένα. Ανωτέρου. Κι ευτυχώς, μεγάλο δώρο, από κοψιά, μέσα γιορτή για όσους αγαπώ (κι όσους δεν γνωρίζω ακόμη για να αγαπήσω!) Κι όχι άδωρο, από άποψη δλδ, αλλά μέσα μου να βράζω.
Εκτός....
Εκτός από τον έναν και μοναδικό απορρυθμιστικό παράγοντα. Που με κολλάει στον τοίχο και με αρχίζει με μπαλντά: την σεξουαλική ζήλεια. Μου ξυπνάει όταν είμαι με κάποιον και το Πάθος μου έχει χτυπήσει στρατόσφαιρα. Κι όσο πιο ερωτευμένη, τόσο πιο άγρια. Εκεί που τα μάτια μου πετάνε καρδούλες, κάποια στιγμή (και νωρίς να πάρει!) πάω να κοιμηθώ ένα βράδυ κι είμαι άρρωστη. Το τέρας μου κατακαίει, κατακρεουργεί, κατασπαράζει. Γκραν γκινιόλ οι σάρκες μου πεταμένες παντού και να πνίγομαι με ό,τι έχει ξεστομίσει ερωτευμένη ζηλιάρα γυναίκα σε όλους τους αιώνες. Να γκρεμίσω τον κόσμο και να τον θάψω και Αυτόν στα ερείπια!
Με σιχαίνομαι όταν ζηλεύω έτσι, υποφέρω που κατεβαίνω τόσο χαμηλά στα μάτια μου. Ειδικά από τη στιγμή που είμαι χαρά θεού σε όλα τα άλλα. Αυτό όμως... Και από κει κι ύστερα, όλα τα ορίζει η Κυρία! Δύσκολα ηρεμώ, κι ακόμη πιο δύσκολα ξεχνιέμαι. Οπότε αν κάποια στιγμή ξυπνήσω ένα πρωί και η Κυρία έχει φύγει, πα' να πει πως τελείωσε με τον Αλλον. Πριν καν το πάρω πρέφα στην καρδιά μου, ταφόπλακα. Κι έτσι περίπου μου τελείωσε κι ένας τεράστιος πολύχρονος, δαιδαλώδης και θυελλώδης έρωτας. Ηταν τόσο ηλίθια αυτά που έκανε, που η Ζήλεια μου απλώς έσκασε στα γέλια κάποια στιγμή και... αυτά.
Δε νομίζω πάντως πως θα μπορέσω ποτέ να το χειριστώ το ζήτημα. Ω, καλά, τη συμπεριφορά βεβαίως, ο άλλος δεν παίρνει πρέφα μία. Είπαμε, ανωτέρου. Από άποψη όμως, μην το πάρει και πάνω του. Πφ! Από μέσα όμως... Ξέρετε εσείς. Κολασμένη κόλαση!
Και τραγουδάκι-βιντεάκι βάζω κάτι για όταν είμαι στα σχετικά συγκαλά μου με τη Ζήλεια. Οταν είμαι στα Τάρταρα, δεν θέλετε να ξέρετε...
Never Win Fischerspooner
I don‘t need to need you
Tell me what to do / Tell me what to say
Don‘t you wanna help me
Tell me what to do / Help me find a way
If I was not me / I would hate me too
Just like you do
I don‘t need to need you / Tell me what to do
Tell me what to say
It‘s all made worse by a simple scheme
You‘re slipping away from me
Can‘t decide sometimes if it‘s worth the point
The point is the struggle, insecurity
Hopefully, you make no mistake
If you learn from what you‘ve got to take
Good or bad, it‘s all gonna add up in the end but,
You can never win.
And it‘s the desperation to hold on to
Something that can‘t be held on to
So, Don‘t waste your time filling up my words
Don‘t tell me why, assume the worst.
Hopefully, you make no mistake
If you learn from what you‘ve got to take
Good or bad, it‘s all gonna add up in the end but,
You can never win.
Don‘t thank me, Don‘t tell me how,
Don‘t break me down, Don‘t help me make it.
I don‘t need to need you
Tell me what to do / Tell me what to say
Don‘t you wanna help me
Tell me what to do / Help me find a way...
Tell me what to do / Help me find a way...
