Το Ερωτηματολόγιο του Προυστ - Δεύτερη Συνέχεια...

Οπως έγραψα στο άλλο μου το μπλογκ, το Aphrodite Comments, εδώ και κάμποσο διάστημα στα παιχνίδια-αλυσίδα που κάνει πάσα ο ένας φίλος μπλόγκερ στον άλλον, σειρά έχει το «Ερωτηματολόγιο του Προυστ». Για την ακρίβεια, δεν είναι κάτι που έχει βγάλει ο ίδιος ο Μαρσέλ, αλλά ήταν ο πιο γνωστός που το απήντησε.

Θα συνεχίσω να μην αναφέρω ποιοί μου έχουν κάνει πάσα το μπαλλάκι. Είμαι σίγουρη πως θα ευγνωμονούν το ίντερνετ και την ανωνυμία του που δεν τους αναφέρω δλδ, μια και θα γλυτώσουν την σύνδεση του όνοματός τους με το δικό μου! Ι'm flying solo here και αμαρτίαν ουκ έχω!

Συνεχίζοντας τις ερωτήσεις λοιπόν που πρωτοέπιασα εδώ, έχουμε και λέμε:

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;

Ολοι εκείνοι που περνούσαν και περνούν άσχημα στην ανθρώπινη πυραμίδα, για να πατάμε πάνω τους εμείς οι δυτικοί βολεψάκηδες.




9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Στη βαλίτσα δυο βρακιά κι ένα σαπούνι και τα εισητήρια επιστροφής πεταμένα στην τουαλέτα. Οπότε Φλορεντία με τον έρωτα, Βενετία με τον πόθο, κρεβάτι με τη λαγνεία. Εντός, εκτός και επί τα αυτά, εμπλοκή όλα στον ίδιο άνθρωπο απέναντί μου, κι ανασυγκρότηση for more.




10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Εκείνος που έγραφε ό,τι είχε βγει για άνθρωπο, με ραπιτογράφους και πέννα και σινική και χέννα πάνω μου, όπου έβρισκε ότι ταίριαζε το κάθε κείμενο. Δεν είναι διάσημος, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι by far ο πιο αγαπημένος μου. Τώρα από διάσημους, ένα κάρο... (και δύο μη σου πω).




13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Πολλοί, αναλόγως στιγμής. Πάντως Mozart, Vivaldi, Strauss, Stravinsky, Gershwin, any time any place… (αν δεν ήτο… σοβαρόν βλόγιον θα έγραφα και Φοίβο -αμέ!- διότι έχει πολύ γέλιο, «στολισμένη βιτρίνα Μάη μήνα» κτλ)




15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Απαντα Oscar Wilde στ’αγγλικά, σε τρυφερή ηλικία, που ξεκίνησα με τα παραμύθια και αργότερα κατέληξα στο De Profundis … Και κατάλαβα τι ΔΕΝ «θα....» στη ζωή μου. Ολα που ΔΕΝ «θα...».






16. Η ταινία που σας σημάδεψε;

Το “Α Chorus Line”. One - Singular Sensation! Το όριο ταινίας και ζωής μου να γίνεται όλο και πιο ασαφές... Οι σφαλιάρες της απόρριψης, το buzz της προετοιμασίας, της πρεμιέρας, των παραστάσεων, του τελευταίου χειροκροτήματος, το κενό μέχρι ν’ανεβάσεις το επόμενο.... Κι αυτό που δεν θα ξεπεράσω ποτέ μου είναι η μέθεξη όταν είσαι on stage...

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Botticelli. Klimt. Magritte. O'Keefee. Turner. Da Vinci. Waterhouse. Van Gogh. De Lempicka. Monet. Βολανάκης. Τσαρούχης. Γύζης. Toulouse-Lautrec. Schiele. Ωχ, μην αρχίσουμε, είναι πάνω από 100... το ίδιο με τους συγγραφείς, κι όσο πάει κανείς να μου το επικεντρώσει, τόσο πνίγομαι γιατί είναι πολλά στην κάθε μορφή τέχνης που μου μιλάνε. Αδυνατώ να πω μόνον έναν. Ακόμη κι αν μου έλεγαν ότι θα καταστραφεί ο κόσμος κι εγώ θα έλεγα τον έναν και μοναδικό ζωγράφο τα έργα του οποίου θα τα διατηρούσαν στους αιώνας των αιώνων, θα έλεγα θενξ για την τιμή, ρωτήστε κάποιον άλλον. Αδυνατώ να διαλέξω. Κι αν μπλέξουμε με καλλιτέχνες που έχουν και ζωγραφική στην έκφρασή τους, χαίρετε!

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;

Είναι ένα και μοναδικό, αλλά δεν έχει ακόμα όνομα. Θα μπορούσε να λέγεται «το πιο καθαρό», μια και είναι ανεξάρτητο των χρωστικών που έχει η ίριδα και κάνουν διαφορετικό το χρώμα των ματιών του κάθε ανθρώπου. Για την ακρίβεια, την ώρα που το βλέπεις δε συμμετέχουν τα μάτια, αλλά κάτι πολύ-πολύ βαθύτερο και μετά το θυμάσαι όχι σαν εικόνα, μα σαν αίσθηση.

Δυό περιπτώσεις που αξιώθηκα να το βιώσω: την πρώτη, στα μάτια του συντρόφου μου, σε στιγμή μεγάλης εγκατάλειψης στα χέρια του. Εκεί που δεν ήταν δύο σώματα που ενώθηκαν σε ένα, αλλά Ενας. Από την αρχή Ενας. Ολόκληρος. Ανθρωπος, όπως θα έπρεπε να είναι εξ αρχής. Που τώρα επιτέλους έβρισκε τον εαυτό του πλήρη, με το κομμάτι που του έλειπε. Δυό μάτια σχισμές, δυό ανοίγματα στον κόσμο όλο. Και που όλα τα πριν και τα μετά θα ήταν ηλίθια ρέστα που κουδουνίζουν στις τσέπες.. Κι η άλλη στιγμή, επί δύο, στη γέννηση κάθε κόρης, που μου τις έβαλαν στην αγκαλιά, άνοιξαν τα μάτια για πρώτη τους φορά και κοιταχτήκαμε. Σκούρο ραφ, το άθροισμα γαλάζιου και καστανού, μα ταυτόχρονα η λάμψη ενός πεντακάθαρου, γεμάτου υποσχέσεις μπριγιάν με πρίσματα δεκάδες ουράνια τόξα. Στιγμιαίο κι ασύλληπτο.

Ξέρω, σας φώτισα...

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Να μη μου έχει στρίψει εντελώς ακόμα. Και το λέω πολύ σοβαρά!



Η συνέχεια και το τέλος στο επόμενο ποστ!