Athens Porn Film Festival - A Flop or We Rock?

I Feel Love / Donna Summer

«Για 4 μέρες 18-21 ιανουαρίου 2007 το Athens Porn Film Festival μας οδηγεί σε ένα ηδονικό λαβύρινθο όπου κάπου μεταξύ τέχνης και πολιτικής, ονείρου και πραγματικότητας, θα γνωρίσετε τις τρυφερές και τις σκοτεινές πτυχές μιας αληθινής, αυθεντικής, καλλιτεχνικής πορνογραφίας.» λέει το Gagarin.

Kάπως έτσι ήταν τελικά. Ενα «όλα επιτρέπονται» στην τέχνη. Και κόσμος κάθε προσανατολισμού, να συμμετέχει. Γιατί ένα δυνατό συναισθήμα συμμετοχής πλανιόταν, άσχετα αν καθόμασταν όμορφα-όμορφα σαν σε πάρτυ. Εδώ από απλή περιέργεια έως ειλικρινές τάμα. Για να δω, ένα ποτό παρακαλώ και φύγαμε.

Ομορφοι άνθρωποι, άσχημοι άνθρωποι. Στις ταινίες, τα πάνελς, τα καθίσματα, τις σκάλες, τον εξώστη. Αντρες, Γυναίκες, Gay, Lesbians, Τransexuals, όλα τα Ενδιάμεσα. Μόνοι, παρέες, ζευγάρια. «Μη με πιάνεις, θα νομίζουν ότι τα έχουμε». «Πιάσε μου το χέρι, να φαίνεται ότι τα έχουμε». Συγκρατημένοι, λυσσάρηδες, έξω καρδιά, κρυψίνοες. Ηρθα να δω. Ηρθα να με δουν. Ηρθα να ξέρω τι παίζει. Ηρθα να βρω παρέα για το βράδυ.

Ντυσίματα, στολίσματα, έλα όπως είσαι. Τattoos, piercing, ξυρίσματα, βαψίματα, αλυσίδες, δερμάτινα, ντηζαϊνάτα, από τη δουλειά κατ’ευθείαν, από το καλάθι. Αρώματα και πατσουλιά. Ενας αεικίνητος Τάσος ν’ανοίγει τον κόσμο στην κάμερα, ο Μπάμπης να σκηνοθετεί.

Πρώτη κίνηση φέτος η μεταφορά του στην Αθήνα, προβλέπεται mainstream ετήσιο φεστιβάλ. Σόδομα και Γόμορρα? Ελα, μην ακούω βλακείες. Δεν άνοιξε ρουθούνι. Δεν υπήρχε λόγος. Αυστηρά επαγγελματικό από τη μία. Συζητήσεις, παρουσιάσεις, δουλειά ετών. Και ταυτόχρονα κίνηση για την καύλα μας και μόνο (να βγάλουμε μόνο τα έξοδα...).

Και το αποκορύφωμα, το πολυαναμενόμενο Live Gay Show της τελετής λήξης - Closing Queer Party). Πολλή αναμονή μέχρι να ετοιμαστούν οι πρωταγωνιστές της Wurstfilm, μουσική για clubbing, φώτα, μάζεμα καρεκλών από την αρένα για να συμμετέχει το κοινό τουλάχιστον χορεύοντας. Και μες τον πανικό, επιτέλους επί σκηνής αγόρια σαν τα κρύα τα νερά και άντρες ντελικανήδες, τέσσερις τον αριθμό, σε ζωντανή performance αυτού που ξέρουν καλύτερα, πάνω, κάτω και πλαγίως σε ένα μεγάλο (και πολύ ανθεκτικό...) τραπέζι.


Αρχέτυπα από τον πιο νέο κι απαλό, με τα μαύρα γάντια, τη φράντζα και το λευκό εσώρουχο, μέχρι τον πιο ώριμο σκληρό biker με το ξυρισμένο κεφάλι, τα μαύρα δερμάτινα και τα καρφιά. Ο,τι περιμέναμε, μείον αυθορμητισμό και μείον σκληρών επιδόσεων... Ενας τελείωσε στα μισά σχεδόν (μικρό χειροκρότημα), ολίγον απ’ό,τι κάνουν τα ερωτευμένα (βήξιμο...) αγόρια πάνω στο «αρφ», κατέβασμα «ρολόι» (πώς αλλάζουν ρόλους οι παίκτες στο βόλλεϋ? Έτσι!), γαντάκι λάτεξ για τα σεπρεπέ, cock rings, και χειροκροτήματα λίγο πιο χλιαρά απ’όσο έχουν συνηθίσει μάλλον οι performers.

Σίγουρα μικρότερο ξεσήκωμα απ’όσο περιμέναμε, αλλά we were part of history πλέον. Πολλά τα γέλια, τα καμάκια, οι αγκαλιές και τα χουφτώματα (μέχρι χέρι όμως. Δεν έπαιρνε για περισσότερα. Δεν έπρεπε να γίνει... American Bar! «Τις ορμόνες σας και όπου αλλού θέλετε, ευγενικά ευχαριστούμε»).


Προσωπικά πώς μου φάνηκε? Ημουν περίεργα κυνική και ανοιχτή στην πρόκληση μαζί. I'm not easily impressed any more. Από τις ταινίες και το σώου τώρα, να μιλήσω για ταύτιση, δεν θα μιλήσω (και όχι λόγω φύλου). Δεν είναι το θέμα porn που κλωτσάει, μια κι έτσι ή αλλιώς porn με την έννοια του χυδαίου, θεωρώ το βίντεο του Σαντάμ κι όχι αυτά. Απλώς δεν τη βρίσκω όταν μου τα πετάν στη μούρη ως ωμό κρέας. Ασε που αν είναι... καλοψημένο από chef ολκής, ε, τότε σκάω στα γέλια. Η επιτήδευση με κάνει να χάνω το erotica εντελώς.

Το event όμως φυσικά και με ενδιέφερε. Και πήγε μια χαρά και μπράβο τους. Απλώς δεν πήγα για να.. εφυγρανθώ, παρά για να αφουγκραστώ. Ολους μας. Field trip, case study, market research. Και πολύ fun in the process. Και η ερώτηση «Καλά ρε κορίτσι μου, εσένα δηλαδή τι σε φτιάχνει?» έχει απάντηση το blog μου. Οχι αυτά που βάζω, αυτά που εννοώ. Οκ?

Χάρηκα που το χάρηκε ο κόσμος, αυτό σίγουρα. Και η παρέα μου ήταν εξαιρετική. Διασκεδάζαμε με το κάθε τι. Σα να συνωμοτούσαμε απέναντι στην υπόλοιπη Αθήνα που κοιμόταν τον ύπνο του πλουσίου. Ακόμη και το να σε «κόβει» ο άλλος να καταλάβει τι καπνό φουμάρεις, ήταν πολύ καλό. Η να «κόβεις» εσύ ποιοί είχαν κοκκαλώσει από την κόμπλα τους και να στοιχηματίζεις διάφορα για το πώς θα συμπεριφερθούν στην πορεία των ταινιών...

Πάντως μετά από αυτό το Φεστιβάλ, με μια Αθήνα αποσβολωμένη και ξεσαλωμένη μαζί, ταυτόχρονα, όχι απλώς δίπλα-δίπλα, αλλά και μέσα στον ίδιο άνθρωπο να σας πω, δεν είμαι σίγουρη για τίποτα πια!!!


Athens Porn Film Festival Official site

Wurstfilm Official site