Δεν Υπάρχουν Αγγελοι σου Λέω... Κι όμως!

Πώς να ερχόμουν να σου μιλήσω... Σε βλέπω πότε-πότε στο γυμναστήριο. Διαφορετικά ωράρια, διαφορετικά προγράμματα. Δεν έχω πέσει ποτέ πάνω σου, να πιάσουμε μια καλησπέρα... Μόνο από μακρυά σε χαζεύω. Πολύ προσεκτικά. Δεν καρφώνομαι. Ποτέ! Κομπλάρω αφάνταστα. Ετσι ή αλλιώς δεν είμαι αυτό που θα σε γεμίσει. Ξέρω, στέκονται στο απόλυτα όμορφό σου πρόσωπο. Γωνίες στα μήλα με το χάρακα. Τέλεια παραλληλόγραμμο χαμόγελο. Τόσο γλυκά σου μάτια. Μπράτσα γεροδεμένα, ξεπετάς καθιστός βαράκια-πούπουλα. Πλάτη, στεγνώνει το στόμα μου. Τρίγωνο, μες τα μούσκλια – με την ομορφότερη απόδοση της λέξης. Baseball hat κι αέρας νικητή.

Πάντα μαζί με φίλους. Εχεις πέντε-έξι καλούς. Σε προσέχουν πολύ, βοηθάτε ο ένας τον άλλον. Κάνετε πλάκα, ακούγονται τα γέλια σας πάνω από την high energy μουσική, χαρά θεού. Δεν μπορώ παρά να κλέβω ματιές μέσα απ‘τους καθρέφτες... Για σένα είμαι αόρατη. Τι να μου ζηλέψεις, τον διάδρομο? Οχι βέβαια! 'Αλλα ζητάς, πολύ βασικά. Απλά. Αυτονόητα.

Ακόμη κι όταν σε είχα πετύχει μια φορά στο σούπερ-μάρκετ, στο newsstand, πάλι ντράπηκα να σου μιλήσω. Οπως ντρέπομαι να πιάνω κουβέντα μ’έναν άγνωστο στα καλά καθούμενα. Τι να σου πω, είσαι Ωραίος? Με ωμέγα κεφαλαίο?! Πώς θα τολμούσα...

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου αφιερώσω ένα μικρό τραγούδι. A little message in a bottle. Και να ευχηθώ κάπως, κάποτε, να το λάβεις. Να είσαι τόσο αγαπημένος, ο παντοτινός ήρωας, αυτός για τον οποίον θα έδιναν τα πάντα. Να γίνουν για σένα ό,τι δεν μπορείς εσύ. Μόνο και μόνο σαν ευγνωμοσύνη που υπάρχεις κι αστράφτεις!



Heroes / David Bowie

Αφιερωμένο στον κούκλο άντρα, που από λάθος στο ταμείο αντί φτερά στους ώμους, του φόρεσαν δυό ρόδες στα πόδια. Κι αντί Βουκεφάλα, έχει καροτσάκι. Νά’σαι καλά αγόρι μου και να σε λατρεύουν!