I Like the Way You Move!

Στο catwalk γύρω-γύρω μας, ένα μέτρο πάνω από το everyday έδαφος, όλο γυναίκες με την haute couture του «Μα Δες με, Θαύμασέ με!» και κάνουν χιλιόμετρα. Πήγαινε όμως πιο πίσω και στάσου στην είσοδο του ντεφιλέ. Τake a look around. Θα το δεις. Την αποθέωση όχι της Γυναίκας, αλλά της Εικόνας-Συμβόλου. Και οι πάντες ορίζονται σε σχέση με αυτό. Το μόνο εύκολο, αφού ο Αντρας-Σύμβολο έχει ξεφτίσει σε καρικατούρα του Αενάως Τρέχειν και Μηδέποτε Φτάνειν.

Ο Αντρας καθορίζεται πλέον ως το Μη-Θηλυκό. Γιατί ο άλλος πόλος, το τρίπτυχο Βία / Πόλεμος / Θάνατος, είναι πλέον όχι αρσενικό, αλλά σκέτο τυφλό. Κι έχουμε όλοι μπουχτίσει. Οι γυναίκες πάλι οφείλουν να γίνονται αυτό το σύμβολο. Η έστω, να το προσομοιάζουν. Και οι ενδιάμεσοι... μεγάλος ο χώρος. Πολλές οι διαβαθμίσεις.

Γι αυτό και θα ξοδέψω τις εναπομείνασες λέξεις μου για σήμερα στον Αντρα. Οπως τον ξέρω. Οπως τον νοιώθω. Σίγουρα όχι όπως μου παρουσιάζεται. Τον θέλω, τον χρειάζομαι, μου λείπει. Βαρέθηκα όμως την πόζα του. Στους ανθρώπους η επίδειξη αισθητικής γίνεται από το θηλυκό. Δεν είμαστε παγώνια. Οι άντρες ας κάνουν επίδειξη ρώμης. Αντοχής. Χειρισμού κατάστασης. Γενναιότητας. Γενναιοδωρίας. Γενναιοψυχίας.

Γελάω με τον αυτοπροσδιορισμό του από την καριέρα. Σιγά! Και τα Teletubbies κάνουν καριέρα. Το πώς κάνεις τη γενιά είναι το θέμα. Πώς μπορείς να αναλάβεις. Οχι για να είμαι βασίλισσα και να μην ξαναπατήσω έδαφος, να με κουβαλάς στο πορφυρό βελούδο. Ακυρο. Δεν είμαι μπιμπελό. Αλλά για να με καθησυχάσεις ότι μπορείς να φροντίσεις. Αν θες το έδαφος, να ξέρεις να το οργώσεις. Να μπορείς να ορίσεις και να φέρεις your will till its very end. Να ξεκινάς και να ολοκληρώνεις. Να μην αφήνεις loose ends, να μην αφήνεις «αν...» και «ίσως» στην ατμόσφαιρα. Ορθά-κοφτά. Χωρίς πολλά-πολλά. Αντρας και φλύαρος είναι γκροτέσκο.


Μην ξεγελιέσαι. Μην βολεύεσαι. Τα έχεις μέσα σου όλα αυτά. Κι αν ακόμη δεν σε παίρνει, δείξ’τα. Κάθισέ με κάτω και κάνε με να τα παραδεχτώ. Είναι η δική σου έδρα. Αν θα μπορώ να παίξω ΚΑΙ με αυτόν τον τρόπο, τόσο το καλύτερο. Μη μου ζητάς όμως να αναλάβω το αντριλίκι σου. Θα το κάνω στην ανάγκη, μια και η δουλειά πρέπει να βγει. Αλλά δε θα μου αρέσει. Γιατί θα γίνεις αυτομάτως κοριτσάκι. Και μετά δεν θα σου αλλάξω στρατόπεδο εύκολα.

Παρ’το χαμπάρι, αν μια φορά σε κατεβάσω απ’το θρόνο, δεν ξανανεβαίνεις. Ούτε με πραξικόπημα. Εκτός αν το κάνει το πρωτοπαλλήκαρό σου. Αλλά έτσι ή αλλιώς δεν θα είσαι στην καινούρια εικόνα. Κάνε αυτό που σου ορίζει η φύση σου. Τοποθετήσου στη σκακιέρα. Γίνε ο πρώτος που θα φαγωθείς για την τιμή της γενιάς σου, να σε προστατέψουν όλοι. Γιατί τέτοια γονίδια θέλουμε για τη συνέχειά μας και τα υπερασπιζόμαστε ψυχή τε και σώματι.

Κάτι ακόμα: ο εγωισμός πέθανε και συντηρείς ένα πτώμα. Ξοδεύεις resources. Και κυρίως, χρόνο. Πουσάρεις ένα ολόκληρο εργοστάσιο παραγωγής φορμόλης για δαύτον. Ε, ξεκόλλα! Δεν σε παίρνει γιατί δεν έχει πάτο αυτή η κατρακύλα. Θα σωθούν τα πάντα και το πτώμα θα είναι ακόμη νεκρότερο. Και τότε τι θα έχεις?

Σήκω, κάνε ένα μπάνιο και βγες έξω με τα νερά να στάζουν. Παράτα τις Versace τις πετσέτες σου και πιάσε δουλειά. Χόρεψε σα να μην σε κρίνει κανείς. Κλάψε όσα κλάμματα σου απαγόρεψαν. Γέλα με giggles σα να ήσουν μωρό. Πέρνα όλους τους ρόλους που σου είπαν: «Αυτό άστο κάτω, οι πραγματικοί άντρες δεν...».


Με υπερταχεία, μεγάλα παιδιά είμαστε. Μη χάνεις άλλο χρόνο. Μόλις ξεμπερδέψεις μ’αυτά και χορτάσεις τ’απωθημένα, περνάς στο παρασύνθημα. Ερχεσαι. Είμαι μέσα και περιμένω το χτύπημα στην πόρτα.

Αν αρχίσεις τα γνωστά politically correct «Είναι καλή στιγμή?», έχασες. Το αντρίκειο είναι να δοκιμάσεις την πόρτα και με το «Πέρνα», να την ανοίξεις εντελώς. Ούτε να εισβάλλεις στη ζωή μου, ούτε όμως να κοντοστέκεσαι. Ισορροπία. Το ίδιο σκληρή με αυτή που προσπαθώ να καταφέρω κι εγώ να δαμάσω, πριν την χάσω. Ισορροπία. Αναμβάνεις την ευθύνη σου και φέρνεις βαρίδια και φτερά. Και το κόβεις στη δουλειά.

Κι όσο εσύ κάνεις το κομμάτι σου, κάνω κι εγώ το δικό μου. Μη στεναχωριέσαι, δουλεύω το ίδιο πολύ. Εμένα. Εμάς. Και το μόνο που με κρατάει είναι να σε χαζεύω όταν κάνεις τα δικά σου. Οταν είσαι τόσο απορροφημένος που δεν καταλαβαίνεις ότι είμαι από κοντά και σε θαυμάζω. Οταν σε μελετάω από απόσταση, μια που μόλις μπαίνω στο πεδίο σου αλλάζεις τακτική. Δεν θέλω το self-awareness σου να χτίζει τείχη μόλις με μυριστεί. Αλλά το έχω ανάγκη να σε βλέπω ν’ανοίγεις δρόμο. Και να μεθώ με τον τρόπο που κινείσαι.


Δε γουστάρω να περιμένω το κρεβάτι για να σε χαζέψω. Εκεί είμαι πολύ απασχολημένη με το να κάνω και να μου κάνεις. Στο κρεβάτι αφήνεις βιαστικά το politically correct στοίβα στο πάτωμα, με τα ρούχα σου. Και είσαι και είμαι όσο Neanderthal αντέχουμε. Στο πριν και το μετά είναι το θέμα, που έχω την ευχέρεια να σε ανασαίνω και να σε ζυγίζω. Κι εκεί θέλω να βλέπω Αντρα, όχι ένα Μη-Θηλυκό.

Στο φως της μέρας, τα μικρά everyday nothings, να φχαριστιέμαι κόμπους ιδρώτα. Ν’αναβλύζει από το πουθενά. Τα γένεια σου. Τις μικρές τριχούλες κάτω ακριβώς από τη γραμμή του κάτω χείλους σου. Τα δόντια σου. Αν μπορούν να σκίσουν σάρκα. Τις φλέβες στους πήχεις σου. Οπως φαίνονται από τα ρολλαρισμένα μανίκια. Το στήσιμό σου, το πώς λες «άντε ρε μαλάκα!» στον κολλητό, το πώς χτυπάς το χέρι στο τραπέζι με συγκρατημένα νεύρα, μην χτυπήσεις τον άλλον.


Να μη συνεχίσω όμως. Μιλάω γι’αυτά που είναι σε κοινή θέα. Τα άλλα, θα στα πω άλλη στιγμή. Η θα στα χτυπήσω tattoo με τη γλώσσα, αναλόγως έμπνευσης. Προς το παρόν θέλω να γιορτάσω την Αρσενική σου Ανοιξη. Να χαρώ που σε βλέπω να κινείσαι σαν χορογραφημενο, κυριλέ ζώο – και να βγάζεις τα so NOT κυριλέ σου... Μέχρι να βραδιάσει για τα καλά λοιπόν, απλώς... I like the way you move!

(ναι, πολύ Highlander έπεσε στο κλιπάκι. Αλλά αν βλέποντάς το και νοιώθοντας το beat στο στομάχι σου, σε κάνω να θες να χορέψεις… μωρό μου gotcha!)


Και το original τραγούδι to set the record straight:



I Like the Way You Move / The Bodyrockers

I like the way you, look at me with those beautiful eyes,
I like the way you, act all surprised,

I like the way you, sing along,
I like the way you, always get it wrong,

I like the way you, clap your hands,
I like the way you, love to dance,

I like the way you, put your hands up in the air,
I like the way you, shake your hair,

I like the way you, like to touch,
I like the way you, stare so much,

but most of all....

Yeah... most of all....

I like the way you move.....
I like the way you move.....

I like the way you, put your hands up in the air,
I like the way you, shake your hair,
I like the way you, like to touch,
I like the way you, stare so much,

but most of all....

Yeah... most of all....

I like the way you move!