Πώς Είπατε? ... Τι Αλλο θ'Ακούσω!
Χάνονται και οι δύο για να βγεί κάτι μεγαλύτερο από το άθροισμά τους. (Λέμε τώρα. Για να το βλέπεις το "μεγαλύτερο" σε λίγα χρόνια Ρόδα, Μπάφο και Κατάληψη. Τεσπα)...
Πώς λοιπόν νοιώθει μια γυναίκα (όχι μια οποιαδήποτε, εκείνη που αξίζει το βάρος της σε μπριγιάν, οκ?) όταν ξεκινάει το Αφράτο όλην αυτή τη βολτάρα του στην καρακοσμάρα του. Ε, εσείς πώς λέτε?
Πάρτε έναν άνθρωπο ανεξαρτήτως φύλου. Γεμίστε μια μπανιέρα με τεστοστερόνη αραίωση 1:20 και κάντε του μια γερή πατητή, μέχρι να γεμίσει και στους πνεύμονες (οκ, λίγη τεχνητή αναπνοή μετά συσφίγγει σχέσεις).
Μόλις συνέλθει, έτσι όπως θα είναι τούρμπο και σε φάση «ό,τι κινείται, εκτελείται!» συν μισό τόνο νεύρα, φορέστε του ανθρώπου αυτού μια ωραία μάσκα (που’ναι κι επίκαιρο τώρα), ενός ροδομάγουλου κοριτσιού από σπίτι. "Γαλλικά–πιάνο-βοηθάω τη μαμά", τέτοια. Ντύστε το φούστα-μπλούζα, στείλτε το στη δουλειά (δημόσιο) μες το τσιμέντο, τη γκριζίλα και την πλήξη–χωρίς–λήξη. Voila!

Και για κερασάκι (ας είμεθα μερακλήδες όταν παίζουμε με τον πόνο του άλλου!), πάρτε μια ασπιρίνη, πείτε του ανθρώπου αυτού να σφίξει τα γόνατα, να την τοποθετήσει ανάμεσά τους και να περάσει ολόκληρη τη μέρα του χωρίς να του πέσει.
Αυτά.
Αλλη ερώτηση? :)
ΥΓ- Βέβαια αν ο Ιππότης της Βασούλας είναι με μαλλί κομμωτηρίου - με το αποτύπωμα ακόμη από τα ρόλλεϋ, βάτες-αεροπλανοφόρο και ύφος 80'ς χαλβαδόμαγκα, ε, εκεί πάνε στράφι όλα. Το μόνο που προλαβαίνεις να κάνεις, είναι καινούριο σηκώτι απ' τα γέλια...